Ben beş yaşında kaybettim babamı,
(CIVAN)’ halil’dir, rahmetli babamın lakabı.
Bende onun ortancı oğluyum,
(CIVANOĞLU)’dur benim şairlik lakabı.
Yirmi sekiz tanedir yaratmış olduğum,
Şairlik sıfatı, adım Harun soy adım Mutlu,
Mutluluğu sormayın bana,
Mutluluk benim soy adımda saklı.

Hayatın acımasız dönen çarkı,
Kırdı kolumu ve kanadımı.
Mutluluk benimde hakkımdı,
Mutluluğu sormayın bana,
Mutluluk benim soy adımda saklı.

Saygım sonsuzdur, adı soy adı,
Mutlu olanlara.
Geçektende mutluysalar ,
Bir diyeceğim yok onlara.
Mutluluktan uzak yazılmış,
Benim alın yazıma.
Soy adım Mutlu , mutlu olamadım,
Ne olursunuz bu kusurumu,
Vurmayın suratıma.

Yıllarca çektim, hayatın çilesini,
Sineme çektim çileyi, bir şerbet gibi.
Ressam olsam çizsem, çilenin resmini,
Benimde yüreğimde bir parça ressamlık gizli.
Mutluluğu sormayın, o ressama
Mutluluk bir ressamın çizdiği,
O’ cansız gözünün nuru, resimlerinde gizli.


Duygular alemine başladı, yine yolculuk,
Yoksa duygular alemindemi dedim bu mutluluk.
Yürüdüm emin adımlarla çabuk, çabuk.
Gözlerimin önünde belirdi birden,
Başı sonu belli olmıyan, karanlık bir boşluk.

Ne şarap vardı nede bir sigara,
Karanlık buz gibi bir oda.
Umutsuzca bakarım yarınlara,
Mutluluğu sormayın bana,
Mutluluk benden çok uzaklarda.

Nedense hep uzak durdu bana mutluluk,
Büktü belimi lanet olası yoksulluk.
En önemli silahlarım olsada,
Saflık, cömertlik, ve doğruluk,
Gerçektende mutlu değilsen eğer,
Sadece ben değil sizlerde kalırsınız,
Mutluluk kelimesinin yanında soluk.

(I)’ci bölüm sonu

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR

(22): Mutluluğu arayıpta bulamıyan şair
(20): Bahtı kara çilekeş şair.
(23): Yalnızlığa mahkum edilen şair.