Bir of çektim karşıki,
(Karatepe), Karadağa.
Yüreğim hasretinle yanarken.
Terk ettin beni,
Bir köşede yalnızlığa.
Hep seni sordum durdum,
Uçan kuşlara,
Gökyüzünde kanat çırpan,
Beyaz martılara.

Bir zamanlar ne kadar mutluyduk,
Şimdi ise herşey geçmiş mazide kaldı.
O’ meşhur kahkahaların,
Duyulmaz oldu artık.
Beni terk edip gittiğin günden beri.
Bir ben bilirim çektiğim çileyi.

Gözlerim hep senin, yollarını gözledi.
Neden layık gördün bu çileyi.
Bitsin artık bu ayrılık canıma yetti.
Sahte sevgin zehir kustu bir yılan gibi,
Senin çilen oldu hayatımın, acılı meyvası.

Ayrılık girdi araya,
Çevirdin beni şaşkına.
Yalnızım ıssız bır diyarda,
Senden uzak tek başıma.
Yeter artık çileyi tattır,
Benden bir başkasına.
Beni çile çeken bülbüle, çevirdin baksana,
Bu kalp seni seviyor artık anlasana.

Söyle bana, bu ayrılık kime yaradı.
Kader ördü aramıza sinsice ağını.
Sevemem artık senden bir başkasını.
Şimdi kim saracak zavallı,
Kalbimin yarasını.
Yer Vali Hüseyin Öğütcen parkı,
Eski koza fabrikasının arkası,
13-Ekim-1979, onyedi yaşında,
(Çile-1) ile başladı,
Hayatımın şairlik macerası.
(1): Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR

(20): Bahtı kara (Çilekeş) şair.