Kara gözlerinin bakışları,
Sorma yetti canıma.
Aşk’a davetiye çıkarmış gibiydi,
Hissettim bunu bana bakan,
Baygın bakışlarınla,
Dolgun dudakların buyur der gibiydi.

Kıyılarda köşelerde süzerdin beni,
Çözemedim gözlerindeki o derin gizemi.
O’bakışların inanki,
Koca bir ömre bedeldi,
Ne sen nede ben,
Sevemedik bir birimizi.


İki yabancı gibiydik seninle,
Elveda demiştik, son kez bir birimize,
Bir hüzün çöktü, buluştuğumuz sahile,
O’baygın bakışların kaldı geçmiş mazide.

Hayat bulurdum baygın bakışlarınla,
Dert dolu dünya, olmazdı bile umrumda.
Aradığım aşkı buldum derdim en sonunda,
İnanki hayatımı feda ederim,
O’kara gözlerinin uğrunda.

Kara gözlüm, tatlı dillim, baygın bakışlım,
İnanki sensiz çekilmez oldu bu yalnızlığım,
Mazideki baygın bakışlarında teselli ararım,
Bana nasip değildin, olamadım senin helâlin,
Olsun ben buna dünden razıyım,
Benden yana sana helâl olsun hakkım.

(1) Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR

(12): Aşkı arayıpta bulamayan şair.
(23): Yalnızlığa mahkum edilen şair.
(24): Duyguları ile gönüllerde taht kuran şair.