14
Yorum
53
Beğeni
5,0
Puan
1839
Okunma
tanrı’m
‘insan
şehrimi boydan boya
aşk’ın adıyla kirlettiğim doğrudur
rotasını kaybetmiş bir ayrılığın
limanıma yanaşmasıyla başladı hikaye
bir şiirin saçlarından tutup düşlerimi örerken düştüm
amansız yakalandığım bu illetin hain kollarına
kapısı aralık kalan kalbimden içeri
bilmediğim kadar hayal kırıklığı sızıyor
çok yalanlar dinledim sözün sahibinden
çok aldanışlar altında kaldı doğrularım
bu ilk yanılgı değildi… son yenilgi hiç değil!
biliyorum tanrı’m
mevzu bu da değil aslında
beni, senin adınla vuruyorlar ya
en çok bu gidiyor ağrıma
meselâ mevsim
en çok silvan’a güz’müş
ağzımın boşluğuna kamyon dolusu
küfür istifliyor edebimden kurtulan harfler
cümlelerimin ucundan çekiştiren çocuklara bakıp
gelmişini geçmişini ıska geçiyorum sonra
cizre’den bu tarafa bakınca
ulaşamadığı insanlıktan’ sana sesleniyor
işit’iyor musun tanrı’m!
Cömert Yılmaz
5.0
97% (31)
4.0
3% (1)