siyah beyaz resimlerin arasına
kimbilir ne kadar
dilsiz mutlulukları sakladık aslında
geriye dönüp
yaşlanarak baktığımız aynalarda
o biz’miydik diyerek unutulmak gücüme gidiyor


beni
kimselerin hatırlamayacağı bir yerde
unutma sakın ne olur.
ıssız sokaklar kadar korkarım
adımı anan dudaklardan kovulmaktan
oysa ben
senin hayalinle örmüştüm her gece
karanlığın saçlarını
ve daha gün doğmadan
şehrin her yerine uzaklara gitmeyesin diye.
senden habersiz sınırlar çizmiştim.
kalbimin mülteci sığınmalarında
belki bir ömürlük iltica talebini özlemiştim.
ama gittin ve unutuyorsun işte

merhametimin tövberine bulaştın’ya bir kere
tek başına gidişini
laf anlamaz öfkelerime anlatıyorum.
gözüm hiçbir şeyi görmüyor
affet beni işte
seni şuan olmayan sana anlatmaktan
ve geçmiş anılarımın yasaklarına uymadan
senden kaçmaktan’da yoruldum
hiç olmazsa
geri dönmesende
gözlerindeki masum bir gülüşünde
beni düşünüşün aklıma takılsın
sana dokunamasamda
tamda gözlerimin nemli telaşlarında
aslında bir duamın geri dönüşü gibi
bir anlıkta olsa kıyama durayım gözlerinde
ve kendimce diyeyim’ki
hala yüreğinde
üstüne basmaya korktuğu kırıntılarım kalmış


yılların hatrına
ömür ile senin ortasında
sıkışıp kaldığım bir anda
öpüp başının üstüne
koyup bir kenarda ne olur unutma beni
ya senden özenip’de birer birer
ardın sıra
albümlerde solmuş
vefasız hüzünlerde girerse sıraya.
sanamı yanayım
yoksa yar diye, vefa diye ölüme’mi sarılayım
bu saatten sonra.


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz