Bu veciz bahsin sebep-i vürudu sensin
Malumun ilamı dilimden dökülen sözler

Ezber ettiğim şiirlerin rengini almışsa zaman
Dökülüyorsa dalından kurumuş yapraklar

Anla ki vakit sonbahar
Hüznün mevsimi güz şarkıları karalar

İsyan döküyor gökyüzünden bulutlar
Rivayet odur ki zifiri düşleri yağıyor yağmurlar

Haydi, ağla içime gömülü çocuk
Virane yalnızlıkları okurken iklim

Sevdaydı bir parça yalanda olsa sevim
Sararan sayfalara safran sarısı ağıt çizdim

Zapt edemediğim hayalin karıştı kuşdili avazıma
Lehçelerini unuttu sol kafeste öten bülbül

Çok değil daha dündü gözlerinde okumuştum adımı
Direnemedi alfabeler efkâr kokulu lisanın yankısına

Acıtan harflerden yoruldu güncem
Sav şu bahtımda demlenen hüzzam yarayı

Şifası bir yeminin intihar kesiğinde
Kanadığıma bakma acıdan doğar bu suskular

Şimdi ellerimde dağlansın kalemin kelamı
Karaladığım bu şiirin orta yerinden dağılsın hasret

Yağmurlar diyorum yağmurlar vurur yüzüme
Damla, damla matem iner gülmeyen bahtımın üstüne
Kısmetse saatler değişir geçmişi çizerek geleceğe
Şaşkın bir takvimde sürüklenen vefa gibiyim

Vefasızlığı soluyorum canım acıyor
Lâl soluklu lehçeler bürüdü şimdiyi

Ay hilale karıştı dolunaysız kal gecenin bir vaktinde
Dilimin gerdanına sürülmüş acıtıyor bu kariye

Nüsha, nüsha tövbe beddua olur mu?
Her iklimi çığlık, çığlık yaşadığım mevsime

Nuray AYHAN…