1.

Yine geri döndü bu yorgun ırmak
Yanlış bir okyanusun kıyılarından
Çoktan kuruyup giderdi söğütlerin şarkısını duymasa.

Külümden geliyorum, hâlâ sıcak ellerim,
Sesimin dallarına konmuyor artık kuşlar.

Kalbime kulak verdim “koru beni” diyordu,
Daha zarif olsam da
Daha güçlü değilim gül yaprağından.

İğde kokularını çaldın ömrümün
Dikeniyle korkutarak,
Kurumuyor yapraklarının kanı
Tamam, bildim, en güzel sen gidersin.

Umudumu kapı kapı dilendirmesin diye,
Aşkı aç öğrenmişim.

2.

Ağır suyunda zamanın
Batmaya mecalsiz bir yelkenliyim
Yelkenimden kirliyim
Aldırış etme iyiyim dilim dağıldı biraz,
Şarabın suçu yok, ben bazen kırmızıyım.

Yaşamayı yeni söktüm, ömür heceliyorum
Gündüzüm devlet malı
Geceye emanetim.

Sabrımın sularını bulandırmasın diye,
Aşkı geç öğrenmişim.

3.

Girdim içeri aşkın o büyük kapısından
Üstüme kapandı, korktum karanlığından
El yordamı tutundum bir kuş sesine
Kül oldu kanatlarım.

Ekmeğine bıçak, oldum bıçağına kan
İki cebime sığdı bütün yokluğum
Mevsimleri birbirine teyellemiştim oysa
Hırkasıyla üşüdüm, közü dondurdu.

Bir ömür yandığım bir avuç külmüş
Serpiliverdim her düşe,
Arındığım sular boğdu, suçlu aramıyorum
Günler köz olup serpildi yüzümdeki gülüşe.

Her tümseği dağ gibi dolandırmasın diye,
Aşkı güç öğrenmişim.

4.

Yeltendikçe ertelendim
Nere dönsem önümdeydi
“Çekip gideceğim” dedim o gitti beni çekti
Düşürdü, dibine değdirmedi
Yaktı, külümü benden sakladı
Tenime bıçak gibi bakıyordu gözleri,
Düş demedim, gülüş istemedim
“Çırılçıplağım, soy” dedim
Avuçları tuz doluydu.

Bir ömür kendi külümü
Öğütüp durdum
Kendimden ip eğirdim
Aşk gelip örsün diye,
Ağırını taşıdım, üşümesini titredim
Yokuşunu tırmandım
Düzümü görsün diye.

Ezilmekten kurtulmuş üzüm tanesi kalbim
Bir şarap fıçısının dibinde saklanıyor

Korkumu kandırıp pusu kurmasın diye,
Aşkı suç öğrenmişim.


Barış Çelimli ( Uçuruma Düşen Serçe / 2014)