Bir selvinin gölgesinde,
Boylu boyunca, uzanmış yatarken.
Tanımadığım iki insan gelmişti.
Saat dokuz ve on arasıydı,
Günün ilk ışıklarının sıcaklığı,
Vururken kabrimin üstüne.

Bir genç kız ve delikanlı idi bunlar,
Kendi aralarında konuşuyorlardı.
İki sevdalıya benziyorlardı,
Merak ettim sabahın köründe,
Ne işiniz var burada diyecek oldum,
Kabirler bahçesinde,
Kabrimin baş ucunda.

Belliki bu gün okula gitmiyeceklerdi,
Kesin iki kaçak öğrenciydi bunlar.
Genç kızın gözleri takıldı,
Öbek öbek kabarık, toprağımın üzerindeki,
Rengarenk açmış kır çiçeklerine,
Delikanlı kırmızı lalelerden bir demet,
Genç kız ise beyaz zambaklarımı yoldu.
Benden izin alamaya gerek duymadan,
Birer demet yaptılar kendilerine.

İster istemez derin bir off çektim,
Nedenmi diyeceksiniz söyliyeyim,
Mor menekşelerime dokunmadılar da ondan.
Ben çok severim mor menekşeleri,
İyi güzelde buna ramen çok sinirlendim,
Hakları yoktu kabrimin üzerinde açan,
Kır çiçeklerimi yolmalarına.
İnanın yerimde zor duruyordum,
Yalvarıp yakarmak gelmişti,
O’anda nedense içimden,
Sesimi duyuramadım bir türlü,
Çaresiz kaldım elimden birşey gelmiyordu,
İnanın o anda öldüğümü unutmuştum.
(1) : Bölüm sonu
Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR
(11) : Doğa ve ölüm temalarını işleyen şair