Öyle bil ki, gözyaşımsın düşme
Düşme düşme ne olur.
Acılar genzimi yakıyorken,
Kirpiklerim gözyaşlarımın siperidir.
Ne masalsı nede hayli bir aşktı
Dünyanın yedi harikasıydı
Yanaklarımda gamze gamze açılan,
Tam yüreğimin ortasını yırtan bir aşk
Seni sarmalı, sarmalamalı
Beni sınayan beni haddeden geçiren aşk
Ağzımın tadını bozama
Gözlerimin ferini alma
Dizlerimin bağını çözme
Sana gelemem diye yollarımı kapatma
Ben o barikatları yıkmaz mıyım?
Kara kışlarda mahsur kalırım diye heveslenme
Sibirya’ nın kışında büyüdüm gelirim
Taştan ağır sözlerini de, sineme gömdüm
Bu sabah sol gözümden dökülen yaşlar artık utanmayı
Bıraktı.
Özlem nehirlerinin kıyısında ağıtlar yakmaktayım.
Aç olan insana ekmek,
Sevgiden yoksun olanlara sevgi dağıtmaktayım.
Sen ne kanmaz şeysin sen ne nasipsiz sin, yüreğim.
İnsan nasılda özler insan olmayı
Sevmeyi sevilmeyi üstüne titremeyi
Biz hep insanlığı yağmaladık
Söktük attık yüreğimiz de, konaklayan insanlığı
Yaşanılmaz hale getirdik Dünya’ mızı
Bir farkında olsak biz yağmaladık insanlığı biz..

23.10.2015 Cuma


Manisa