Çocukluğum koş gel tut ellerimden
Üç yüz elli hane köyüm serimden
Bize miras kalan dedelerimden
Kavuşmak kalbimin muradı yurdum.


Göçüp göndermişim ben ilkbaharı
Ne lalesi kalmış ne gülizarı
Hiçliğin içinde olsam mazharı
İtibarsız dedi kınadı yurdum.


Duvarlar yıkılmış tavanı delik
Zaman pençesinin hükmüne yenik
Taş toprağı yutan kuyular tanık
Taradı saçımı sınadı yurdum.


Hayalimde kaldı köyüm dağlarım
Oymalı kapılar boş otağlarım
Ele geçmez artık gençlik çağlarım
Yüreğimin başı, kanadı yurdum.


Koşup otursaydım köyün kaşında
Halaylar çekseydik yahni döşünde
Soğuk sular içsek kırk göz başında
Sen’den giden sen’den yanadı yurdum.


Kuşlar gibi yuvamızı aradık
Yıkılsa da çer çöpünden tanırdık
kırk yıl oldu gurbet elden bakardık
Hasretim gümanım sanadı yurdum.


Yüzümü sürerim yurt toprağına
Bir gözyaşı düşse gül yaprağına
Haneler göç etti yad kucağına
Yok olan anadı, anadı yurdum.

MANİSA
05.10.2025


Haneler boşalmış kimsesiz kalmış
Yanlızlık içinde hicrana salmış
Gurbet her gidene acı bir yolmuş
Kırıldı kolumun kanadı yurdum.
Teşekkürler Kalemin Hüznü..