Beni meftun eden,
Yüreğini avucunda taşıyan bir sevdalının kederiydi.
Onu ilk görüşte sevmiştim,
Akşam oldu, kıyamadım, hiçbir yere bırakmadım.
Kalbimden başka verecek yerim de yoktu ona.

Ben ona ekmektim, suydum,
Kış gününde açan bir yaz güneşiydim.
Aldığı her nefestim,
O yabancı şehrin en tanıdık yüzüydüm.
Belli ki ilk görüşte aşıktık birbirimize.
Kalbimde çırpınan bir gönül kuşuydu o,
Onu bulmasınlar diye bir mültecinin
Sessizce sığındığı anayurdu gibi sakladım.

Ey Tanrım, ne büyük bir sorumluluktu bu!
Bakışlarımı ısıtmalıydım,
Sudan çıkmış bir balığı yaşatmalıydım.
Ona bir deniz, bir ırmak, bir göl olmalıydım.

Sermayesi sevgi, toprağı uzaklardı.
Tanımadığım biriydi, ama bana muhtaçtı.
Meğer insan, insanın yokluğuna da ağlarmış.

Her gün yollarını gözlediğim,
Uğruna kıskançlıklar biriktirdiğim,
Yanıldığım, kırıldığım, yok olduğum...
Hiç yarına varamadığım, hep dünde kaldığım.
Beni sen mağlup ettin, biliyor musun?
Bekleyişin o hazin yenilgisini yaşıyorum şimdi.

Seni doya doya düşlüyorum hala,
Yüzümdeki tebessümü söküp alamadın.
Kaslarım sevinçten, mutluluktan seğiriyor.
Ah, seni daha önce görmüş müydüm?
Görmüşsem de bakmamışım demek ki.
Rüyalarıma sığdıramıyorum yüzümün bu güleç yanını.

Sıkı sıkı sakladığım mektupların sarardı,
kat izleri derinleşti, biliyor musun?
O saklı emanetlere her dokunduğumda,
Yemin eder gibi gülümsüyorum
Gönlüm yola düşmüş her şeyden geçtim
Ya bulamazsam,çok korkuyorum…

15 EKİM 2025
MANİSA