Berrak kalemle yazdım ben yazdıkça sen sildin
Aktan nakış işledim döndün kara eyledin
Felek canın sağ olsun dedikçe det yelledin
Aldın her neyim varsa,doymadı felek gözün
Ben dertlerle yandıkça harladı beni közün

Sardım ümit duvarı toprak olup dağıldı
Hayat tuğlası çürük bacalarıda sağırdı
Üsten baktım camına penceresi topaldı
Dağıttın neyim varsa,doymadı felek gözün
Ben yokluktan yanarken harladı beni közün

Akort tutmadı talih notaları derindi
Vurdukça can teline damarlarım delindi
Ömrüm bir şarkı duydu hüzün hüzün dinledi
Mızrab deldi bağrımı,doymadı felek gözün
Ben hicranda yanarken,harladı beni közün

Kızıl şafak düşledim güneş rengin soldurdu
Sis çöktü sabahıma gündüzüm akşam oldu
Çıra yaktım hayale gölge gördükçe söndü
Perde çektin dünyama,doymadı felek gözün
Karanlıkta yandıkça,harladı beni közün

Nimet sanıp el attım tuttuğum kara taştı
Sanki harmanım oldu öküz sabanı şaştı
Delik çulum dolmadı kıtlık boyumu aştı
Nasibim aldın benden,doymadı felek gözün
Ben kıtlıktan yanarken,harladı beni közün

M,Kılıçel