Madem mutluluk hakkım değil, bırakıp gideceğim.
Aşkımı, sevgimi maziye gömüp, Ordu’yu terk edeceğim.
Bundan sonra Can taneme, mutluluklar diliyorum,
Şu Ordu’dan gitsem bile, ben O’nu çok seviyorum…

O büyülü gözlerinde yalancı bir bahar gördüm,
Sen korkuyorum dedikçe, aslında ben bin kere öldüm.
Yaptığım ısrar yüzsüzlük oldu, daha bir şey demiyorum,
Düşmanlarım kına yaksın, artık ben Ordu’dan gidiyorum…

Tüm kalbimle aşığındım, ama sen bilmiyorsun,
Ya sevmeyi bilmiyor, ya da benle eğleniyorsun.
Kimle mutlu olduğunu gelip te görmeyeceğim,
Ben son kararımı verdim, Ordu’ya dönmeyeceğim…


Seninle geçen her bir günüm, koca bir ömre bedel,
Binlerce özür dilerim , kırdıysam üzdüysem eğer.
Biliyorum gittikten sonra, her şeyini özleyeceğim,
Bir deniz kenarında ölsem, Ordu’ya dönmeyeceğim…

Kırgınlığım sana değil, ağzıma eden bu kaderime,
Hep kalbimde olacaksın, sen beni unutsan bile.
Senden başka bir sevgili, bir aşık istemiyorum,
Gidiyorum ben Ordu’dan, bir daha gelmiyorum….