ilk kez gördüm yüzündeki çizgiyi,
hafif ağarmış saçlarını dün.
bir yabancının sevgisiyle aydındı
gönlün

yürüyüp gittin, döküldü hatıralar...
ne endamın tanıdıktı ne de sesin.
anladım; ne var ki şu dünyada
eskimesin.

saklanmıyor kavanozlarda geçmiş,
bağlanmıyor elleri hiçbir rüyanın;
baktım ki telvesi kalmış,
senle geçen her anın.

isimsiz mezar taşlarında aranmalıyız
ki biz her mezar başında açan gülüz.
kim bilir kimin hatırasında yazıyor
öldüğümüz.

hangi şiirde seslendik birbirimize,
kimin mahlasıydık, kimin son kıtası?
bir mısraya bile sığar artık
ölülerin hatırası.

dünya dönecek kalplerimiz gibi.
ölülerin ardından bebekler ağlayacak.
güneş açacak, rüzgar esecek
ve kar yağacak.

anladım, hakikat ötede saklıymış!
yitirdi rengini inandığım her şey.
duman bile bırakmadı bana
yandığım her şey.