Sayfa sayfa döşendi parmaklar sızlasa da
Yorgun düşen ellerim kalemi bırakmadı
Başım uykuya daldı odamdaki masa da
Gönlüm hemen uyandı çilemi bırakmadı
Sevdanın adı ile mektuplara başladım
Kuruyan her duyguya tekrar aşkı aşladım.




Postacının yolunu gözlerdim sabah akşam
Mektup gelmedi diye ağladığım vakidir
Hüzünle pencereme çıkıp sigara yaksam
Gören efkarlanırdı derdim sanki bakidir
Kuru dal canlanır mı su döksem fayda etmez
Bu dert bana yapışmış zorlasam yine gitmez.




Hayırsızın biriydi beklemeye değmezdi
Satır satır mektuplar yalnız beni anlattı
Bu gönül her adama böyle boyun eğmezdi
O yüzden ara sıra kulağını çınlattı
Çekmecenin birinde mektuplar unutuldu
Çiçek gibi korunup defterde kurutuldu.




Aradan yıllar geçti aşkın devri kapandı
Ne yana dönsem hayal hala gözde umut var
Gönül bu gizli gizli belli etmeden yandı
O yüzden belki yare böylesine sitemkar
Öyle bir an geldi ki kalem aşkla bozuştu
Sığmadı satırlara şiirleşerek taştı.




Ayvazım DENİZ