Şayet bize sorsalar, dokuz ay beklemeden
Plazentayı yırtıp, rahmi aşmak isterdik…
Değil kundakta yatmak, henüz emeklemeden
„Aşk“ deyip yâr peşinde, hergün koşmak isterdik.

İnsan bu pek sabırsız; sanırsın ki "Padişah,
Rabbin, her arzusuna, “peki” deme akti var“
Gerçek olan şudur ki, takdîr eden bir Allah
Ve her şeyin zamanı, belirli bir vakti var.

Âlem içinde âlem; tefekküre dalmadan
Âciz kalır iz’anlar; idrâk sırrına ermez.
Akledenler bilir ki, toprak tohum almadan
Kıyâmeti koparsa, çare yok, tek gül vermez.

Her devirde ezen var, bir de mahzûn; ezilen
Zâhirden hüküm verip, sormam “haksızlık” neden?
Herşeyi bir gören var; yalnız değil üzülen
Ağlatan gülüyorsa, bilirim, muvakkaten.

Zâlimin zulmü varsa, mazlumun da Rabbi var
Ecel gelir cihâne, ten toprağa uzanır…
Yollar mahşere çıkar, şaşmaz o hassas ayar
Zerre kadar kuşkum yok; hep iyiler kazanır!

Mecit AKTÜRK