Ben basit bir şairim.
Solak bir cevherim.
Kalemime sevdalıyım ben.
Ben ruhumun esiriyim,
Yeri gelincede efendisiyim.

Hep yazmakla geçti benim kaderim.
Ben duygularımın esiriyim.
İlham perisini beklemem ben,
Nerde olsa bulur beni ilham perim.

Bir gün gelir kör olursa gözlerim.
Okuyucularım olacaktır,tek tesellim.
Yazma hastalığına tutulmuşum ben,
Yazmazsam pas tutar benim ellerim.

Ben basit bir şairim,
Bilinmez ne olacak benim kaderim.
Şiirlerim şarkı olarak,
Dökülürse dillere,
İşte o dillerdir benim her şeyim.

Karışır bir birine,
Gece ve gündüzlerim.
Kalemim ve boş sayfalardır,
Benim her şeyim.
Zaman durur sanki,
Sıra yazmaya gelince,
Bana ışık olur yol gösterir,
Benim asil ilham perim.

Yazdıkça savaş halindedir,
Ruhum ve bedenim.
Ben benliğimden çıkar,
Bir başka alemde gezerim.
Duygularım şiir olarak,
Dökülünce boş sayfalara,
İnanın o anda ruhumun,
Hafiflediğini hissederim.

(1) Bölüm sonu
Harun Mutlu CIVANOĞLU
(I) : Basit yalnız meçhul şair
Gönen-BALIKESİR