:
Söz gerek cesarete
köz gerek ateşe
koş atım sen koş
ez toynaklarınla bozkırı
Dicleyi Fıratı iç çatlasın susuz atlar
.
Dinle ağıt yakan anaları
sanki her biri oğul değil acı doğurmuş
ölmüş ceninden kalma ağrı saplı rahminde
.
Soylu ceddinin seceresinde saklı evlan
bakır bir kapta donmuş sabrın desen
gözlerin çakmak çakmak ağlayışın çavlan
yakışır sana yinede ölmeyesi töremiyesi desen
.
Sular uyumuş düşmanlar teyakkuzda
namlular sıcak yivler alaz gece karasında
mezarlar buğulu toprak yumuşacık donmuş yüzler buzda
herkesin gözü kendine kör bakışı başkalarının yarasında
.
Denizin ışığı yakamoz değil serap çölün suyu
Krallar fildişi kulesinde kuklacının parmağında
çektiğimiz irin kan kurumuş tükenmiş kuyu
varamadan denizlere karıştık nefretin ırmağında
.
Ben ki delinin teki;
yetmiyorken aklım kendime
meram anlatıyorum akıllılara
mazur görün yeter ki . . .
:
Yunus Beypınar