Buz Tutan Ateş

Bana bu yürek ağrısını neden bıraktın
Göremiyorken burnumun ucunu bile
Ve kimsenin umruda değilken kimse

Karanlık çökünce şehre
Çekilince el ayak
Kalakalınca gerçeklerle
Yarasını yalayan köpeklere inat
Kanayan yanlarına tuz basıyor insan

Dünya ne fenâ bi yermiş be
Tamam etmek kusur
Eksilmek ölüm
Belkide biz bu çağın kaybedenleriyiz
Durup durup ceplerini yoklayan
Delik olan yerde kalır mı metelik
Yutkuna yutkuna kursağımız büyüdü
Neden gitmiyor peki dediklerimiz

Bak bu kusur
Bak bu yalan
Bak bu günah
Bak bu ihânet
Bekleme yeri soğuk
Kapılar kırık camlar eksik
Kırk gün uyusam ısınmam
Öyle bir üşüdüm ki
Tillah iflah olmam
Ayaklar mosmor
Eller kaskatı
Yürek ateşler içinde
Kalp yangın yeri
Beden buz
Elim ayağım kolum bacağım
Hissiz

Billah dünya soğuk
Tillah taş kalpi insanlar
Vallah yalanım yok
Öyle olmasa yanar mıydım
Buz tutan havada.

Yunus Beypınar