0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
534
Okunma
hüzünlü taşlar sarktı denize
ufalana ufalana geldi
kum ol gir göğsüme sevinsin
oyalanıp dursun sahil gözlerimde
içsel konuşmalarımın konuğu
vakit versin ay akşamdan ayrılmasın
sana uzayan yolun patikası genişledikçe daha bir yorgun
uyandırsan bulutları
uyandırsan sabahı dudaklarımda
oysa
her şeyin bittiği yerden sesleniyorum
nehirler dolduruyor kırılan yanlarımı
ne güzel serin ve durgun
sızlanıyorsun kulaklarımda
bu olan biteni taşımak zor
süslü tepelerde gönlünü genişleten huzur
sevgini toplayarak geldi buraya
yalın ayak küçük kuş kanatlarıyla çırpınan sendin
yükümüzü sırtlıyor ayrılıklar
ne güzel şey seni aramak
maviyi yeşile bağlamak umut
açıldıkça dört mevsim ruhum
sığınmak sana göz yaşlarımda.
