Kara tren , kara dumanlar ekiyor yollara
Ah gözlerimin yeşili avuçlarımda tuz çorak
Yasaklar duvarı ihlalleri ateş den bir gömlek
Kurtar tanrım düşülen bu dipsiz tuzaklardan



Gecesi gül yüzlü ,hüzün gözlü , ay yareni,
Soyuyorum tüm yalnızlığımı üzerimden
NefesiM merhemim oluyor sensizliğime
Bak erir tenime sevdan , hazır nazlı gelin
Hece hece , ece , ece sana geliyor yollar




Günahlar kor ateşlerde , kirpitim ol da yak
Kana karıştı zehirler reçetem ol da gel
Gelirim toprağına azrailim ol da al canımı
Cennetteyim gılmanım ol da gir bahçeme



Umut vakası düş_üncülerim durmuyor
Gönlüm bir deli olmuş veli cesaretin varsa
Gel hadi sende , bu nehrin en baş ucuna
Yüzümü çevirmeden yüzünü ıslatsın gözlerim
Vuslata varmadan sel lensin yollarım



Kirpiklerime çizdim açmaya korkuyorum
Gücüm tükeniyor , gittikçe küçülüyorum
Bir gitmeyen işte bu yüreğime bastığım
Sözlerimi kağıtlara yazdığım harflerim



Gönlümün gözü çıksın kapıları sürmeli açılmıyor
Gitmeleri sevemedim gözlerim çekip gitmiyor
Bu sana bitmeyen son mektubum olsun git
Git yollar ateşden bir gömlek geçilmiyor



Ey saçlarıma kırmızı güller takan yadiğar
Son dediğime bakma ne olur gitme gel
Gel al emanetin gezer hep başucumda
Yaramı kanatma gözlerin gözlerimden al
Sen güldüren yolum hep (g) özlerimde kal

Gülay GÖKTÜRK