Rüya dili dilbazlığımla kendimi yargılıyor
Şiir ecesi sesimle bendime sesleniyorum
Sen hangi bahçenin bağı bağ_banısın ki
Kafes içinde güle fırçanla bülbül olursun


Tuvalinden fışkıran mavilerin çözümsüzlüğüne
Göz-damlası beyaz ışık yakması bir ses olursun
Mürekkebi kalemim kırmızı çizgileri kanatırken
Gizemiyle bilinir asil bilinmezliğime es olursun



Gözyaşlarım ağlayan gülücüklerin efsanesi
Beddualarım yok duam olursun sebepsizliğe
Sonbahar yapraklarını akıtırken aymazlığa
Yeşil gözlerim sitemler büyütür geleceğe



Ah bülbül ötersin tükendi fitilim eridi bağım
Yakar mısın gene gönül ateşin ile toprağımı
Hasatına bırakılmış hazan yapraklı hüzünler
Çiçek çoşturanım olur musun gönül-eşim ile


Vakitsiz açan gülün külleri kara tomurcuğuna
Sararmısın yaramı kutsallığın kavuştak bağı ile
Veya bu beybişe ilaç verme boşuna bahçende
Tuvalinden can-kan olur musun şifalı suyun ile


Gülay Göktürk