bu şehrin sokaklarında yaşardı sevdamız maralım
gözlerinde kaybolurdu bakışlarına vurgun yüregim
ellerimi tuttugunda nefesim dügümlenirdi bogazıma
aynalara sorardım ya seni birgün kaybedersem diye
çünki ben hayatım boyunca iki defa hiç gülmedim

güneşim seninle doğardı her sabah odamın duvarlarına
kalbim kanardı inceden inceye sen aklıma geldiginde
derin düşüncelere dalar adını sen koyardım sevdamın
ipek saçlarında bir rüzgar olup esmeyi hayal ederdim
kelimeler anlamsız kalırdı seni anlatınca maralım

delice bir tutku bendeki aşkın tutsak almış hayatımı
gidişine baka kalan gözlerim bekler oldu yollarını
fırtınalı bir gecede yitirdim sen dolu umutlarımı
yıldız gözlerin gamzeli yüzlerin gitmiyor aklımdan
bu kadar çok severken gidiş sebebin neydi maralım

talihsiz bir aşkın iki oyuncusumuyduk biz seninle
gülmedi hiç bahtımız mutluluk ise çok uzak kaldı
sen leyla ben mecnun gibi severken neden bu ayrılık
tuz buz olmuş cam misali paramparça kalbim şimdi
karlı yüce dağlarda esen asi rüzgarımdın sen maralım

ecel dayandı kapıma toprak sarmak istiyor bedenimi
kimler girdi bizim aşkımızın günahına ne istediler
nasıl kıydılar bizim bu sevdamıza hiçmi acımadılar
uçurumlara düştüm her gece kabus dolu düşlerimden
tertemiz senli aşkımı kana buladı hayallerim maralım

Erkan Sezgin