Hazan yeli esiyor,dışarda mevsim bahar,
Alem düğün yaparken,bende ise matem var
Gömülür karanlığa deli gönlüm kan ağlar
Yıllar geçti aradan ben seni unutmadın
Uyuduğun döşümde kimseyi uyutmadım

Zaman çabuk geçiyor gör saçlarım ağardı
Gözüm seçmez uzağı renkler bile karardı
Yüzüm kırışık doldu betim benzim sarardı
Yıllar geçti aradan ben seni unutmadım
Uyuduğun döşümde kimseyi uyutmadım

Yıllar meydan okudu şu fani bedenime
Divane oldum sana doymadım gençliğime
Kerem’i yakan ateş tünendi ciğerime
Yıllar geçti aradan ben seni unutmadım
Uyuduğun döşümde kimseyi uyutmadım

Bıçak gibi bilendim döndüm kendimi kestim
Poyraz misali dondum canıma lodos estim
Katranı şerbet bilip ve kana kana içtim
Yıllar geçti aradan ben seni unutmadım
Uyuduğun döşümde kimseyi uyutmadım

Filizlendin içimde dinmek bitmek bilmedin
Gönlüme ağıt oldun bir ömür güldürmedin
Bahtıma sebep oldun iyiye döndürmedin
Yıllar geçti aradan ben seni unutmadım
Uyuduğun döşümde kimseyi uyutmadım

Mehmet Kılıçel