Çıkar gelirdi/n an/sızın çok derinlerden
Yüzünün coğrafyasında tal/an bir yalnızlık
Ölü kuşların kan/atları olurdu avuçlarında
Serkeş adımlarla sokulurdun varlığıma
Bütün renkler bir anda suskumuz olurdu
Utangaç gecelerin çığlığı içimize gizlenirdi

Yanlış tabirli rüyalar fısıldardın kulağıma
Mahşeri kalabalıklar korkardı alanlarda
Bütün kitabelerde ben ismini okurdum
Düşlerini satardı aşk benden uzaklarda
Kibir d/ağlarını büyütürdü çaresiz insanlar
Bir adam şiirler yontardı hüzünlü kayalara
Yasakların gölgesiz yalnızlığında aşk fişlenirdi

Birbirine hiç kesişmeyecek yollardı yürüdüğümüz
Tortulu ağlayışlar mezarlığında ikimiz de öksüzdük
Yangını öpen ateşi kıskanırdık birbirimizi özledikçe
Korkuyu yılkıların yüreğine dikip mahmuzlardık
Gamsız bir hayat taşırdık yine de sevda heybemizde
Dağılırdı saçların rüzgâr bekleyişlerimizi örseledikçe
Göğsünün boşluğundaki o hararetli çarpıntıydım
Yağmur toprağı öptükçe gülüşün bende filizlenirdi


Selahattin YETGİN