Hiç bir hâyâli gerçekleşmemiş ama yinede umutsuzluğa düşmeyenlere söylüyor Ahmet abi; ’

Şarkımıza dalmıştık, Mutluluk mavi çocuk...’

Korna seslerine karışmış yorgunluklar,
Dinlenmemiş öfkelerle yaşayıp gidiyoruz,
ve hani o anlamsız sevmeler arasında,
güneş bir daha veda ederken;
Allah bu gece ne planladı benim için diye merak ediyor insan!

Aldatılanlarındır Allah,
Yarı yolda bırakılanlarındır,
En çok da gece ağlayanlarındır,
İnsani vazifeleri mağrifetmiş gibi gösterenlere kızan bir hâkim,
Sabah yağmurlarının sahidir Allah!

Şimdi sessizce gözyaşlarımızı yere bırakıp olay mâhallinden uzaklaşalım,
Hâyâllerimizi takip etsin polisler, mit’ler,
Telsizlerden okunsun en çok sevdiğimiz şiirler,
Tutanaklarda ’gizlidir’ damgası yesin hâyâllerimiz,
Otopsimizden anlaşılsın ne kadar da haklı olduğumuz.

Bizi topraklara emanet ederken anlaşılalım, bâri bu kez anlaşılalım!

En seri katili sizsiniz hâyâllerin,
En güzel siz yaşarsınız
En güzel siz ölürsünüz!
Kimselere bırakmazsınız şaibeli sevgileri
En güzel siz aldatırsınız
En güzel siz aldanırsınız!

Kime sorsak keşke çocuk kalsaydım der,
kimse çocuk cesedlerine isyan etmez,
benim mezarlığım çocuk parkının karşısında rengarenk saklanma yeri olsun!

Hiç bir hâyâli gerçekleşmemiş ama yinede umutsuzluğa düşmeyenlere söylüyor Ahmet abi; ’
Çok uzakta öyle bir yer var, o yerlerde mutluluklar, paylaşılmaya hazır bir hayat var...’