Üşümekten unutulmuş bir temenniydi bizim ki;
Varoluşumun nedeni kulağıma fısıldanmadan önce hissetmeliydim seni!

Üzgünüm,
bir âyet’in harflerinde intihâr ediyorum şimdi!

Dervişlerin tespihlerine dolanıp düştüm yine,
Bir diktatör peşimde!
Bir kapkaçcı pür dikkat ezânı dinlemekte,
Seyyar satıcı son model arabaya hayran hayran bakmakta...

Boynumda İsa’nın çarmıhından kalan ip’i gelip çeksin şimdi biri!
Balon tutan bir çocuk eli değsin artık şu vurdum duymazlığıma,
Bir şeyh benimle kumar oynasın;
Kaybeden itiraf etsin en büyük günahını!



Israrla yeminler ediliyor yalan yaşamın yalan zamanlarına,
Israrla seviliyor sevilmemesi gerekenler,
El ele verip
Hep birlikte haykırsak şimdi günahlarımızı,
Af eder mi o zaman Tanrı
Bizim gibi mâhlukatları!

Meydanları rengarenk olan bu şehirler
Ve bu çağ!
Savursak şimdi boşluklara küfürler
Gelip temizlese üzerine alınan zalimler!

Tanrım!
Ne çok apartmanlar var
Ne çok açlıklar
Egsoz kokusana karışmış umutlar!

Kırmızı ışıkta durmalar
Yerlere çöp atmamalar
Sıkışıp kaldığımız dar sokaklar
Kalabalığa karışmış huysuzlar

Tanrım!
Ne çok kahkalar var
Ne çok gitmeler
Tebessümlere karışmış ihanetler!

Ve Tanrım!
Ne çok annesiz evler var
Tuzsuz yemekler
Gözü yaşlı sevinçler
Bitmek bilmeyen hüzünler!




Gözlerimin önünden geçiyor süt kokulu cesetler,
Kırmızı güller
Siyah giysiler
Laf olsun diye hâtim indirmeler
Radyoda alaturka müzikler!

’Bekle,
Bir kaç dakika daha
Birazdan bitecek
Ve sen ıslık çalmaya devam edeceksin’
Diyor baş ucumda ki melek!

Manzarada siyah bulutlar
Dağlardan gelen gökgürültüleri
Televizyonda magazin programı
Arka mahallede cenaze
Ve devam ediyor yaşam denilen (...)



Gözyaşlarında yüzmeyi öğreniyor kundaktaki bebekler,
Bebeklerinin ölümünü izlemek için Anne oluyor kadınlar,
En çokta babalara dokunuyor hepsinden önce gitmeler

Tanrım!
Ne çok kötü şarkılar var
Ne çok konuşanlar...

Tanrım!
Ne çok kulun var
Ne çok kötü kulun var!...