Bir şarkı mırıldanıyordu rüzgar
Öylesine, kendi kendine.

Şehrin bahçeleri,
Diri bir sabahın çiçekleri kadar iriydi.
Gün aydınlanmıştı;
Her zamanki ihtişamıyla.
Sarmaşık gülleri penceremin etrafını kuşatmıştı.

Papatya ve menekşe kokuları
Yayılıyordu görüntüsüz odama.

Bu kadar güzellik karşısında her yer karanlıktı
Ne güneş aydınlatıyordu dünyamı
Ne de dünyam çiçekler kadar güzeldi.

Evet; bulutların rengi beyazdı,
Onlara baktığımda sadece siyahı görüyordum.
Buna rağmen özgür kuşlar kadar muhteşemdi yaşamak
Onların cıvıltıları hayallerimin renkleriydi.

Dün gece suyun rengini sordum babama
"mavi" dedi, annem "yeşil" diye araya girdi
Biliyorum ikiside denizin renklerinin tarifiydi
Biri gökyüzünün yansıması diğeri yosunların.
Lakin ben o iki rengi hiç görmedim
İsmi belli birer gereksizdi benim için.

Rüyamda avuçlarıma yağmur biriktiriyordum
Bir karınca su içiyordu.
Birden gök gürledi, uykudan uyandım
Sabah olmuştu, her yer karanlıktı yine.

Her şeye rağmen, şehrin çiçek kokuları
Bir bütündü kuşların cıvıltılarıyla.

III ... SON
Ferit Karasu
.