Söyle...
Sen bana böylesine yasak iken,
Saklanıp kuytulara, köşebaşlarında
Gelmeyeceğini bile bile
Yinede bir umut ışığı gözlerimde
Yıkık hayaller dolu ceplerim
Hangi düşlerle beslemeliyim
Kırılan gururumu,
İtilip-kakılan onurumu
Söyle, söyle sevgili
Ulaşır mı menziline
Bir kanadı kırık
Sevdanın kuşu

Uzaklara, daha uzaklara
Gitmeli ve hiç dönmemeli
Ömrümden ömürler alıp giden
Vefasızlara.

Yoruldum
Kırıldım
Usandım başımı kendi omuzlarıma
Koyup ağlamaktan.
Oysa tutup elini
Yürümek vardı bu kasabanın kıyılarında
Belki bir şarkı mırıldanırdık
Dilekler tutardık
Martılara simit atarken
Sussada dillerimiz
Gözlerimiz anlatırdı
İçimizdeki özlemi.

Ama gel gör ki,
Biz çalıntı zamanların
İki kaçak misafiri
Her şey yarım
Buruk
Biraz kızgın, biraz kırgın
Umutlarla baktığımız ufuklar
Karanlıklara bürünmüş
Hem yetim, hem öksüz
Kırılgan ve naif bir sevda
Yavaş yavaş gömülüyor
Marmara’nın derinliklerine
Batan gemi misali
İçinde, özlem, hasret
Ve yaşanmamış onca duygular
Tutacağın el,
Binlerce yıl ötesinde zamanın
Geç kalmışız kabullenemesekte.

Söyle sevgili,
Ulaşır mı menziline
Bir kanadı kırık
Sevdanın kuşu..

08/08/2015 Darıca.