Yokluğunda kitaplar koydum başucuma
Hiçbirini okuyamayacağımı bile bile
Şiirler okudum, yazdım, aşka dair özleme dair
Herşey bir küf kokusu tadındaydı
Bir boşluk ne girişi belli ne çıkışı
Hayaller umutlara, umutlar karanlığa karıştı..

Her yağmur yağdığında sokağa fırladım
Islandım alabildiğine.
Ve gözlerimle katkıda bulundum bulutlara
Belki bir damlası saçlarına düşer diye..

Ilgın esen rüzgarlara karıştı nefeslerim
Ateşi sönmüş bir tebessüm dudaklarımda
Gözlerim anlamsızlığa bakıyor
Yüzüm yazısı silinmiş sayfalar gibi..

Bir çocuk hıçkırıyor içimde
Korkusu gözlerine yansımış
Yüzünde alevler parlıyor
Uzaklarda bir menekşe boynun büküyor..

Bu aynadaki yüz benim mi
Benim mi bu feri sönmüş donuk gözler
Dokunsam silinir mi yüzümdeki acının izleri
Yaşamak ölmekten daha zor iken
Yenebilir miyim içimdeki korkuyu.

Kederin siyahı, zifrine karışmış gecenin
Bir çıkmaz sokağın başında, kararsız
Sokak o eski sokakta
Ben, ben değilim artık…

12.06.2010