Sen Gelmedin (Fulin’in Anısına)

İlkbahar geldi mor menekşelerle
Göçmen kuşlar katar katar dönüş yolunda
Kardelenler geldi, tomurcuklar çağlaya dönüştü
Yağmurlar geldi mayıs çiçekleriyle
Sen gelmedin..

Gün, Güneşi ötelerken uzak ufuklara
Yakamozlar geldi Ay ışığıyla
Martılar geldi çığlık çığlığa
Açtı mor yapraklarını akşam sefaları
Kuşlar çoktan döndü yuvalarına
Sen gelmedin..

Sonbahar geldi hüzün yapraklarıyla
Dalgalar geldi fırtınlarla
Karlar yağdı ümit bahçelerinin
Beyaz yapraklı güllerine
Uzak diyarlardan sevgililer geldi
Hasretler vuslata dönüştü,

Kan kırmızısı karanfillerle,
Bir ben kaldım rıhtımda tekbaşıma
Sen gelmedin..

Kürek mahkumuyum yokluğuna
Gözlerim uzak ufuklara takılı
Masum gülüşlerin çınlarken kulaklarımda
Elimi sıkıca bastırıyorum göğsüme
Dokundukça kanıyor yüreğim
Acın damla damla
Süzülüp geldi yanaklarımdan
Sen gelmedin..

Ah yüreği sevgi dolu prensesim
Meğer ki kaderse bunun adı
İsyanım yükseliyor gökyüzüne
Alacak can mı lazımdı
Alsaydın ya benimkini..

Uzun zamanlara yayıldı
Yolunu gözlemek
Mavi düşler besleyip beklerken yolunu
Hasretin geldi,
Elemin geldi,
Matemin geldi,
Sen Gelmedin...

31.01.2013
Darıca