Bir bilsen, ne kadar şiir akşamlardayım.
El alem şen şakrak, düğün dernek,
Ben yine hüznün yanındayım,
Kavrulan toprağa, gökteki güneşe inat,
Biraz biraz hazan tadında,
Yepyeni vazgeçişler arafındayım.

Müsait bir yerinde indim aşkın,
Nicedir yalın ayaklarım.
Tam bitti sandığım yerde,
Yine ucu görünmez yolların
Tam da başındayım...

Alışılmış yalnızlığımın tadında,
Bir sende, bir senden onlarca yol,
Birkaç beden uzaktayım.
Kim bilir, belki de hecelerin sen tarafında,
Hayaletinin tam da başındayım...

Ben aynı ben anlayacağın,
Biraz yokuş, biraz yok oluş.
Hani kokusundan tanıdığın nan/kör bir gecede,
Sağır bir insafın koynunda bıraktığın.

Peki ya sen,
Hangi yalan gülüşün avuntusunda,
Hangi türetilmiş sevdanın baharında,
Yada hangi baharın tüketilmiş sevdasında,
Peki ya sen neredesin?
Ortasında mı emanetim acıların,
Yoksa koynunda mı yepyeni yangınların?

Tam olarak neresindesin,
Bu kahrolası şarkıların,
Ve her şarkıda sağanak gibi üzerime yağan,
Bu sahipsiz anıların?

Kırıkkale - 015