kimsenin bilmediği bir yerlere
gitmek istiyorum
sırtımda puşt zamanların
ağır kızıllığını’da yanıma alıp
soyunup geçmişime çırılçıplak
parçalaya parçalaya hatıraları
acı tatlı ne varsa
yiğip bitiriyor beni gözlerimdeki
zindan karası kahrolası dinmeyen yağmurlarım

gidersem kaç dost ağlar ardımdan
kaç düşman güler
yüzüme tokat gibi çarpan feleğime edepsizce
boynu bükük kalemimin ellerinden
kim tutar başı dik kimbilir
ve sahipsiz yarım kalan şiirlerimi
kim tamamlar elleri titreyerek
içimdeki esmer yalnızlığıma ilişmeden
ve vefasız yarda çoktan unutmuşken adımı

gitmek istiyorum
kimselerin bulamayacağı
adresi ve hiç adı konmamış şehirlere
başımı öne eymeden
yalnızlığımı ve çaresizliğimide gölgeme takarak
gecenin kömür karasında gözlerinizden
usulca süzülerek uykularınızda
ardımda hiç bir iz bırakmadan gitmek
ardımdan ihbarları salarsanız eğer
boşuna uğraşmayın
tek bir ip ucu bile bırakmadım hüviyetimden


gece mavisi gözleri vardı dersiniz
ve kıraç topraklar gibi
aşka susamıştı çatlaktı dudakları
üstü başı
yurdumun yedi iklimi gibi kokar
saçlarında kaç firari vefasızların ak rengini
saklamayı bir türlü beceremezdi deyip
bir robot resmimi verirsiniz
devriyelerin birine

kimselerin bilmediği yerlere
gitmek istiyorum
yarım kalan sevinçlerimi çocukluğuma
emanet ederek
arkamda yağmurlar bırakarak
ve her ihanetinin gusülun’da
sol yanımda kaç bedenler arınır kirlerinden
ahım yollara döküldükçe
canım yandıkça her adımda
giderken gecenin en sessizliğinde
kaç cehennemleri koparıp sizlere vereceğim
gençliğimden ömrümden

gitmek istiyorum
yüz sürmemiş avuçlarda ve dualarda
genzi yakan suskun mavi ölümleri özleyerek
gençliğimide ardımda bırakıp
kaybolan yıllarımın kenarına tutunarak
olurda bir yol kenarında
yani son durakta isimsiz bir mezar görürseniz
ne toprak atın üstüme nede bir su dökün
ben kahpeliklerin
kan revan yağmurlarımda
yıkarım yeniden bedenimi
adımıda unutan yar gecenin bir vaktinde
bakarken pencereden öylece

Ayhan’ca Cümleler