Gökyüzüme ıssızlık düştüğü zaman
Beni bana anlat o aynalarda
Hatırlat şımarık sevişleri
Utangaç yüzümün çizgilerini öperken
Sarmaş dolaş


Dokunamıyorum mutlu sabahların perdelerine
Korkunç bakıyor gökyüzü
Çirkinmis ellerim
yüzüm çirkinmiş
Suçluymuş gibi
Göllerin dinginliğini ben bozmuşum
Çocukları öldüren benmişim hani
Korkunç esiyor rüzgar
Açma penceremi.


Benim bak içinde uyuyan yıllardır
Yenilgilerinle diz çöküp
Belinin kuytusunda filizlenen
Gece lambasının eşliğinde
Duvarlara hikayeler çizerken
Tanrıları kızdırıp arkana saklanan


Biliyorum hiç bilmek istemediğimi
Biliyorum korkma
Bir gitmek gelecek birgün
Solmuş bir çiçek gibi kokunca bahar
Üç yüz altmış beş günü devirip toprağa
Yedinci saatinde tam da
Gönlümü teslim edip temmuza
Gitmek gelecek
bir nilüfer yaprağına emanet bırakıp sırlarımı
Yumup gözlerimi
Bir gitmek
Bağıra çağıra umutla
İlk defa


Ruhuma bir kitap yaz
Kapağında sessiz harfler olsun.


Yk