Susalım yalnız insancıklar
Devrilsin mahzende şarabı aşkın..


Kutsanmış yapraklara sardım yüreğimi
Gözkapaklarımdan vuruldum da ölmedim
Binlerce şiir giyindim üzerime
Gecenin buzu çözülsün de ısınsın içim
Dudaklarında türküyle gezen kadınlarla yürüdüm
Üzerime güzel kokuları sinsin
Ama...

Sen
Gözleri kurak topraklara deva
Bir zılgıt çek dağılsın efkarım bu gece
Tırnakların geçmişken ruhuma
Nasıl yavrular ki göğsümde yatan güvercin
Sen yürü
Masallar bitsin topraktan
Yenilmişliğimi yutkunayım
Dudaklarında bir türkü
Bir türkü daha
Sonra bir daha
Yıldızlar kadar bir daha...

Yorgunum ben
Yalnız her cümlenin öznesi ellerim
Ciddi seslenişler yerleşiyor zihin sahama
Huysuz
hırçın
Asi ve ileri derecede şizofreni
Çığlıklar ve hıçkırıklar kardeşmiş gibi
Acını ve sancini saklar gibi hani gülüşlerinin gölgesinde
Dalgalarla boğuşur gibi
Elinin tersiyle sifonyerde ne varsa tuzla buz eder gibi
Hani yastık savaşı yaparken yastığı yırtıp içini döker gibi dökmek istiyorum ne varsa zihnimin sığlarında
Ulaşamadığım o kadar çok yer var ki zihnimde
Bedenim küçük diye mi acaba
diye düşünüyorum bazan
Uzun boylu koca cüsseli biri olsaydım
Zihnimin her köşesine sözüm geçer miydi ki
Bu kadar anlamsızlık içinde
herşeyi anlamami beklemeleri
Bilemezler ki nelerle boğuluyorum
Hadi sil beni tualinden
Resminde olmasın tek rengim.


Gitmek
diyorum fiillerin en güzeli
Gitmek deyince de sen geliyorsun aklıma
hadi en baştan başlıyorum toparlamaya içerdeki odaciklari
Kolay sanma işin içinde sen varsan
o odalar milyonlarca
Benim küçük ellerim yetmiyor gelsen ya yardıma
Dagittiklarini toplamaya yardım etsen bari arada...
Hala duruyorum işte
tek gozlu koca devin rüyasında
Kurtaracaktın ya hani unutma!



"Sen bilmezsin şiirler iyi bilir hiçbirşey bilmemenin verdiği kederi"


Mahsun saatlerin barınağıdır cümlelerin
Ansızın bir bahar kokusu sezer gözlerim
Sakallarının beyazında
Sonra bir bakmışsın
Bir sesi tutturup saçlarıma
Ölüvermişim gülümseyerek ayışığında.


Yk