Geliş ve gidişler yormuşken beni
Farkında olmadan alışmışım
Beklemekte alışkanlık yaptı şimdi…



Unuttum diye avutsam da kendimi
Adın dilime yapışık
Dudaklarımı okşayan iki hece
Her ezgide hatırlatacak bir tını
Ses tonunla çınlar kulaklarımda
Her gün yeni bir umutla otururum sokağımda
Hain gözlerim ihanet eder umarsızca
Herkesi benzetirken sana
Güneş değince tenime bakışın gibi yakar
Ansızın rüzgâr getirir nefesini saçlarımı karıştırır
Dalgasında boğulurum anıların
Bulutların gözleri dolar, ağlar halime
Değdikçe her damlası tenime
Kokunu doldurur genzime
Hasret nehirleri aşar mavi denize kavuşur
Gün batarken söz veririm yüreğime ve mantığıma

‘’Unutmalısın,

Unutacağım,

Unut’’

Diye
Rüyalarımda başlar senli sinema
Başrolünde sen
‘’Son’’
Yazısını hiç göremediğim bir film izlemeye…



Benim bana verdiğim sözler
Dağ oldu, ulaşamıyorum zirvesine…


Ve


Biliyorum;
Ben, senden gideli
Çok uzun zaman oldu
Bilmediğim;
Sen, neden hala bendesin ki?


02.08.2015_________Seher_Yeli Seher Zerrin Ceviz Aktaş