Yorgun muydum?
Hemde çok
Ama bu yorgunluğumu
Hiç tınlamıyordu
İçimde ki büyümeyen çocuk...



Çünkü;
Çok güzel geçmişti çocukluğum
Bir hikâye kadar yaşanılası
Ve bir o kadar da gerçek.
Mutlulukların fazlalığı
Acıyı unutturmuştu.
O yüzden hiç büyümüyor
Hep çocuk kalıyordu...



Kızlarımın dediği gibi
Ergenlikten çıkmak gerekiyordu belkide
Ya ergenlik benden çıkmak istemiyorsa?
Bunu hiç düşünen yoktu...



Çünkü;
Ergenlik nedir?
Bilemedim
Girmeme izin verilmemişti ki
Çıkış yolunu bulayım
Daha on yedisinde
Atıldı nikâh imzam
Ve kocaman, bambaşka
Hiç tanımadığım bir hayata
Merhaba demiştim
Ukde kalmış içimde demek ki
O gün bügündür hep ergen
Hep ergen...



Oysa artık iki torun sahibiydim
Onur’lu bir Masal’ okumalıydım
Onlara
Saçları beyazlamış
Gözünde gözlükler
Ellerim titreyerek açmalıydım sayfaları
Ama
İçimde ki çocuk
Çocuk olup oynuyordu torunlarımla
Bir oyuncağı bölüşememek
Ne kadar zevkliydi
Legolardan araba,
Mutfağı olan çiçekli bir teras yapmak
Ve onların hayal dünyasına tanık olmak...



Yorgundum
Yorulmuştum
İçimde ki çocuğa
Ve çıkamadığım ergenliğe rağmen...



Yıllar, yaşanılanlar yoruyor insanı
Bunu dile getirdim
İki yaşındaki
Torunuma dedim ki;
“Yoruldum ananem”
Dedi ki;
“Yorulma anane
Lütfen yorulma...”



Bütün yorgunluğum
Bir anda
Kuş olup uçtu...



Onlarla birlikteyken
Yorulmaya hakkım yoktu...



18.06.2020______Seher_Yeli
Saat:13.20
Seher Zerrin Ceviz Aktaş