Öyle birini sevmelisin ki,
Seviyorum deyince aşk kokmalı açan güller.
O bakınca sana,
dereler ummana, tepeler dağa dönüşmeli.
Bakışlarında.

Öyle birini sevmelisin ki,
Yüzük ile değil, gönül ile bağlanmalı sana.
Şehvet ile değil, aşk ile dokunmalı sana.
Kokusu miski’i amber, koynu cennet olmalı.
Yatağında.

Öyle birini sevmelisin ki,
Namazsız ezanında da,
ezansız namazında da seninle olmalı.
Utanmalı sizi gören aşıklar.
Hicap duymalı aşkla öten bülbüller.
Ve aşk en çok size yakışmalı.
Ahir zamanda.

Öyle birini sevmelisin ki,
’’Sen’’ deyince susmalı.
Aşkınıza ’’ama’’ sokmamalı.
Seviyorum demekten korkmamalı.
Leyla’yı kıskandıran aşkı olmalı.
ki sevdası sığmamalı kelamlara.
Dünyaya da.

Öyle birini sevmelisin ki,
Kapatınca gözlerini ansızın, yatıncaya musallaya
Bırakmamalı seni, tutmalı ellerinden.
Cennetin de, cehennemin de o olmalı.
Ve sevmeli seni, yalnız bu dünyada değil,
Ahirette de.

Öyle birini sevmelisin ki,
Böyle bir aşk olmamalı bir daha.
İki cihanda da...

AYAZ BARAN