Müsterih ol.
Sevdalar bile unutulur zamanla.
Yollar, yarınlara çıkar sürekli.
Bir cenin düşer ana rahmine.
rahimde bir çocuk,
çocukta bir gelecek,
gelecekte bir umut.
Umut eksilmez yani!

Müsterih ol.
Türküler kalır geride sevdaya dair.
Gidişler birer mezarlık,
mezar başında okunur binlerce ah,
taş kesilir topraklar,
Üstelik isimsiz, taşsızdır bütün mezarlar.

Müsterih ol.
Kusur aranmazki bitişlerde.
ki bitişlerin başlangıç olduğunu bilirsin.
Bilirsin de, bitmesine içerlersin bilirim.
Ziyanı yok hani.
Kim bilir, bir yara daha kapanır belki.
Hem üç odan daha var biri kapanmış ne ki!

Müsterih ol.
Sızlama, tekleme, düşme dara.
Adam ol hani, beni de yıpratma.
Taşsız bir mezar gömdün odana.
Umudunu tüketme sakın.
Biri çıkar da tebessümüne kanarsın bilirim.
Rüsva etme beni sonra aman ha.
Us’ulca görevini yap ve sus.
Ki belki adam oluruz sonra...

AYAZ BARAN
(22.08.2015)