Satır arası tüm telaşlar
Duyguların çağırdığı her sese
Sığamadı gitti hüsranın notası.
Külfeti acı ise benliğin
Her çağırana inat
Ve tüm o gidişlere rağmen
Ettiğin hürmet.

Bedeli insan olmanın
Biraz orasından biraz uzağından
Yeknesak tüm diriliş
Yeni göğün altında
Sabah ezanı çağırırken uzaklardan
Yol bildiğin o telaş
Ve Yaradan’ın nazarında
En iyi ümmet.

Ne yalan sığar kabına
Ne çeşmeden boş yere akar
Hayat suyun.
Yaşamaksa, evet
Ben de varım.
Mademki sunumu ömrün şu niyaz
Neyin derdi de
İçin için ağlarım.

Devinimi her daim çıkar yokluğa
Şu yüreğin
Gidip de gelmeyenlerin ardından
Ne çok gözyaşı oluk oluk akıttığım.
Büyüsü, efsunu zamanın
Anı bilip de kıymete binen
Sefil varlığım.

Öylesine, tek düze
Sıradan bir ömrün tecellisi ise aslolan
Şükürler olsun ki
Gören gözüme ne varsa yansıyan.
Sevgi ya da kin,
Aşk ya da yalan
Her şeye rağmen
İçinden çıktığım şu devran
Artısıyla kaybıyla
Dosta düşmana yürekten selam
Yüzü suyu hürmetine sevginin
Dönemediğim yolun sonuna gelmesem de lakin
Her saniye belki de son bildiğim.