Dünden bugüne ,
bu günden yarına ,
ince bir sızıymış büyümek…
Ve eksilmek hayattan birer birer

Sorgusuz sualsiz karşılıksız
sevdiklerine kendinden vermek.
Boğazına anılarla lokma lokma düğümlenmek.
Gönül kasende gözyaşı biriktirmek.
Sımsıkı tuttuğun hayallerin
ellerinden ansızın kayıp giderken
umutlarını bir anda yitirmek.

Anne olunca biten özlemin yerine
omuzlarını çökerten ağırlığı
yamalı dizelerde gizlemek.
Kelimelere sığmayan büyük sevgiyi
bir anlık öfkeyle yakıp yıkıp
ardına bakmadan çekip gitmek.
Yakışmadı bana çocukluğum böylesi büyümek.

Elleri öpülesi,
ayaklarında cennet gizli
Dili lal ,gönlü kor olmalıydın
Yüreği kara, dili zehir ,
elleri ısırgan değil..
Sana gülen umut dolu gözleri üzmek,
suçu hayata atıp gitmek ..
Ne zor geldi büyümek

Yavrum!
Dilersem özrümü,
Ne affettirir
Ne toplar kırıp döküp gittiklerimi

Bana büyümek zor geldi anne.
Dönsem bu yoldan
bir adım ileri iki adım geri .
Beceremedim
Ne anneliği ,
Ne de bir yüreğe eş olabilmeyi.

Affet çocukluğum sana gelemiyorum
Ellerim...yüreğim çok kirli.
Ben böylesi büyümeyi hiç istemedim
Hep başkaları büyüttü beni..

Yeniden çocuk doğsam başka iklimlerde.
kirlenmiş elleriyle dokunmasınlar yüreğime
Kimse bakmasın gözlerime.
Kimsenin eli değmesin ellerime.
Karanlık , korku dolu bu dünya
Yine annemin kollarında uykuya dalsam.
Gözlerim zümrüt yeşili baksa
Ellerim dağ kekiği koksa.
Kızım işte o zaman... o zaman
Affeder misin beni?