Bugün yeryüzünün bütün sahte sevinçlerini ektim gözlerimin içine.
yürüdüğüm fahişe kaldırımların katıla katıla gülücüklerini
ve legal olmayan gizli sevişmeleri,
bir kırık parkın bankında oturan iki sevgilinin
birbirlerine bakarken yanaklarında
gamzelenen sevi tomurcuklarını,
siyaseti konuşan iki geçkin adamın umutlarını,
dostlukları anlatan karşılıklı samimiyetleri
ve kurak bir temmuz ayında ruhumu
dar boğaz eden bir aşkın yoksulluğunu doyasıya yaşadım.
En çok da bu sevincin sahteliğini hissettim.





Aşk bütün duyguları harekete geçiren
Teğet bir çizginin belirsizliğiydi sanki.
Hissettiğim güleç gözlerimin
Beni vurduğu andı.
Yani arkamı dönerken
Bütün sevinçlerin içinde
Yitip giden düşlerdi.



ve bu düşler
Hiç de sahici değildi
Ve sahici olmadığı kadar
Bir sihirbazın değneği ile hiçlik makarasına sarıldığı
Bütün yaşanmışlıkları var ile yok arasında alt üst ettiği
Görünen bir tablonun görünmeyen yüzüydü.




Şimdi bu yüzün içinde sakladığım
Bütün sahte tebessümler
Tıpkı Sabahın seher vaktinde inen bir aydınlığın
Karanlığın yuttuğu üç kağıtçı bir karabasan gibi
Bir çocuğun oynarken sevincini,
Düşerken düştüğü yere bırakan
Ve bıraktığı yerde saatlerce ağlatan
Sahte mutluluklara benziyor sevgili.




Ve Şimdi nereye baksam
Bu hiç ikirciğinde
Sevinçler görüyorum.
Bakarken mecburi ve zorlandığım
bir gülümseme var yüzümde
Dönerken de içimde hesapsız bir hüzün
Yani nereye baksam ve nereye dönsem
Parayonak bir ruh hali,
Bir çözümsüzlük,
Çözümü olmayan bir hiçliğin kavgası
Ve bu kavganın içinde üstelik bir aşk
Ne olduğunu bilmediğim acı ve sevinç
Bir aldatmacanın hikayesi
Ben neredeyim
Sen nerede
Ve Biz hangi düşleri yaşıyoruz?



Seni bilmiyorum ama bu düşler
Hiç de sahici değil bana
çünkü her gece bir sabahı öldürdüğüm
Bu karanlıkta
Ve her gece dünyanın bütün
Sevinçlerini hüznüm de erittiğim bir hayatta,
Hepiniz hayal meyal siniz
Sadece ben görüyorum sizi
Hepiniz ölüsünüz
Sadece ben yaşıyorum sevgili.


12 temmuz.