sen üzülmeye değil mutlu olmaya layıksın

ve bir ömür boyu sadece benim papatyamsın

başka ağızlarda açmazsın

başka topraklarda yaşamazsın

başka ellerde kokmazsın bilirim




ve bu adına şair denen adamı

bahtı kara tahtı yara olan

namı kaptan hüznü toptan olan zatı

bir kağıt parçası gibi yırt at

bir paçavra gibi uzağa fırlat

kendini hüzünle demleyen aklını delleyen yok mu,

seni sevmekle meşgul oluyor gün 24 saat dilindesin



gözlerim karanlığın üssü kalbim hüznün süsü

oysa ben hüzün okyanusuyum çığlık çığlığa martılarım

tepetaklak limanlarım hüzne demir atmışım

şimdi dipsizim, hadsizim, halsizim ve müzmin sensizim

rabbimden başka kimsesizim




sen hüzne değil sevince gark ol boğazına kadar

bu ömrün has bahçesinde her daim fark ol




dalgalarım var kocaman sahiline vurmasın

sularım var tuzlu mu tuzlu yarana değmesin

derinliğim var hadsiz düşersen bir kibrit çöpü gibi

kırılırsan bir papatya dalı gibi affetmem kendimi




sen papatya bu ömrün tek çiçeği

bu adamın tek gerçeği

ve ömür boyu çekeceği




yüreğime kadar batmışım hüzne

elini uzatma bulaşır sana

yüreğini verme sevişir sana

bir sarmaşık gibi sırnaşır sana




sen iyi kalpli güzel huylu aşk bakışlı

sevda nakışlı papatya kokuşlu yârsin

bırak da beni hüzün içimi lime lime yarsın




bir gün papatyan kokmazsa eğer

iri bir damla yaş asılı kalırsa yeşil gözlerinde

sebepsiz bir kalp ağrısı çıkarsa ansızın

bil ki vakit tamam olmuştur

kaptan hakka tabi olmuştur



ölümüne seni yaşayan ve içten içe kanayan

her adını söylediğinde ağlayan

kaptan var ya

işte o seni çok seviyor

Allah biliyor




tek duamsın