bu günde sensiz geçti
ne bir seher vakti
ne de güneşin doğuşuna
ben sadece senin yokluğuna yenildim

kim bilir kaç mevsim
kaç hazan
kaç mavi
sensiz öldü içimde

rüzgara yenik düşen yapraklar
dalında solan çiçekler
yetim çocuklar
özlemler
hep içimde birikti

bu günde sensiz geçti
kaç kapı kapandı
kaç pencere aralandı
kaç kuş göğe sevdalandı
ve kaç yara içimde kanadı bilmiyorum

seni bekledim
dün, bu gün
kim bilir belki yarında seni bekleyeceğim
ve öbür gün
ve cehennemden beter bir gün

bu günde sensiz geçti
görüş gününü bekleyen bir mahkum gibi
ve volta dayım
aklımda sen
kalbimde sen

taş duvarlara yasladım sırtımı
oysa göğsün ne hoştu
ya omzun
ya boynun
bunu anlatması
yaşanılmadan anlatılması
ne korkunç bir tufandır bir bilsen

volta dayım
gözlerim göğü aralıyor
bir kuşa değer gözlerim
ve bir buluta
ve gözlerim dolar
içinde sen
yağarsın
yanağımda sen
kalbimde yine sen

bu günde sensiz geçti
mavilikler içinde iki çiçek
biri sen
biri ben

ibrahim dalkılıç

05/07/2015
00:15