ANLAR MIYDI MARİA

çok mu oluyorum Maria
çok şey mi istiyorum yaşamdan

kahretsin ben buyum
bu tutkudan vazgeçemiyorum

insan görünümündeki insancıkları
yani katilleri
hırsızları
canileri insan yapmaya çalışıyor
bir türlü başaramıyorum

bazen dayanamıyorum
herşeye müdahale ediyor
mümkün olsa diyorum
dünyayı kurtarmaya çalışıyorum
kurtaramayınca isyan ediyorum

destek olmayınca
kahrediyor
sendeliyorum
ve bu yüzden
hiç istemeden
birilerini incitiyor
kırıyorum

hem bu aralar tadım da yok
bu aralar Maria
bu aralar öyle ki
insanlığımdan utanıyorum

bıraksam şiirler yazmayı
ve sussam diyor
kahretsin susamıyorum
öyle ki şiirlerden bile utanıyorum

Urumçi’de,
Kerkük’te
Lazkiye’de
Telaferde yani güneşin söndürüldüğü her yerde

hatta medeniyetin beşiği Avrupa’da
Bosna da
ölen çocuklara uzatsam elimi
ne güzel olurdu Maria
ama uzatamıyorum

yakalasam atılan misket bombalarını
eritsem kurşunları
ve oyuncaklar yapsam
minicik bebekler
insancıklar
insancıklar
insancıklar yapsam
yani bir sürü insancıklar

erkek çocuklara gizli bir aşk
kızlara matruşkalar
doğurur muydu geleceğe sevgi
barışa umut Maria

ve yine
yeniden
umuda şiirler yazmaya başlasam
uçar mıydı beyaz kanatlı bir güvercin
elçisi olur muydu sevginin

kurşun yerine çocuklara
atılır mıydı kurşunkalemler
beyaz sayfalara düşer miydi sevgi tümceleri

çocuklara hece hece şiirler okusam
anlar mıydı, Maria
anlar mıydı sevginin ne olduğunu
merhametten yoksun insancıklar
zavallı insancıklar
anlar mıydı insan olmanın erdemini

barışın savaştan
yaşamın ölümden güzel olduğunu
anlar mıydı

Ne dersin Maria

Efkan ÖTGÜN