MONOLOG

KİTAP GİBİ MARİA

dalga seslerini anladım
anladım Maria
yorma kendini
hatta ben
deniz kabuklarına uzağım
ama sevgiye yakın

hem neden olsun ki sevmek bu kadar kötü
işte bunu anlayamadım

bilemezsin Maria
çok zaman önceydi
eski sahafa o kitabı ben bıraktım
özür dilerim ayakta kaldın
otur diyeceğim
lakin yerimiz mi dar
vakit mi yok
bunu da anlayamadım

aklıma geldi de Maria
sahi çay bardağın üzerinde yüzen sinek miydi
yoksa çay tanesi mi bilemedim

of midem bulandı
hay aklım çıksın
nereden geldiyse aklıma şimdi
başka bir derdim yokmuş gibi
söyleyeceklerimi de unuttum

nerede kalmıştık Maria
tamam tamam hatırladım
onu diyordum
burası işte burası Olgunlar
boydan boya sahaflar
her dinden,
her dilden sahaflar
kitaplar
kitaplar
kitaplar var
saatlerce ayakta
gezinir durursun raflar arasında
hele takıldıysan geçmişe
bir nebze olsun
ayrılmak istemezsin

iliklerine kadar işler
tutkuyla bağlandığın bir aşk öyküsü gibi
gezinir durursun raflar arasında
kendi yörüngende Maria

ve sonra bir kitap çıkar karşına
o an hüzün kaplar içini
dayanamazsın yosun bağlamış anılara

sonra çekip gidersin
kalır sahafa bıraktığın kitaplar tozlar içinde

bir müddet sonra özler dönersin yine
belki bulurum diye

raflar arasında hangi kitaptı
kaçıncı sayfa
kaçıncı satır kan kaybediyor

zamanın birinde
sevdiğine vermek isteyip de veremediğin
kuru bir papatya
belki bir gül
belki bir yaprak aramak için dönersin Olgunlar’a Maria

güzeldir bu duyguları yaşamak
sızlatır burnunun tavan arasını
tozlarla kaplanmış
ve
yarası kabuk bağlamış bir aşk öyküsünü hatırlamak

hele bulursan var ya Maria
bir sayfa köşesinde sevgiliye yazılmış bir not
işte o an mutluluk bu der haykırmak istersin

ne oldu Maria
yanlış bir şey mi dedim
rengin biraz soldu da
yoksa sevgilin mi geldi aklına
geçmişte tutkuyla sevdiğin biri meselâ

anlıyorum Maria
anıların depreşti
üstelik te yoruldun artık
belki gitmek istersin

hadi çıkıp da gidelim Maria
sağdan gidersek Akay kavşağı
karşıda Milli iradeyi temsilen Meclis
daha çok erken
iyisi mi soldan gidelim biz
Karanfil’den geçeriz
nasılsa geceleyeceğiz
vaktimiz var
yolda sohbet ederiz

anladım Maria anladım
öyleyse tırmanalım yokuş yukarı

az ileride “Dedeman,”
kapıdan içeri girdik mi
kırmızı halılar kan kusarcasına ayaklar altında
lobi de beklemekte riyakârlık
yan salonda kokteyl
istersen birer kadeh şarap içeriz
diğer salonda seminer
lütfen biraz sessiz ol

bak Maria
şu kadın
çıkmakta odasına asansörle
fahişe sandığın o kadın
bir zamanlar
iz bırakmış saçlarını tararken
sinmiş kokusu ayna giz’ine
bildiğim o teninin kokusuna çok yakın

anla işte
senin kokun gibi
benim bildiğim o tenin kokusu gibi Maria

fonda
çalmakta usulca ayrılık şarkısı
götürmekte geçmişe bir hüzün
hatırlatmakta veda busesini
tıpkı ilk öpücük gibi
hala sıcacık
benim de aklımda Maria
öyle sıcak öyle candan ki

benim içimden geçenleri
sen de içinden geçiriyorsun değil mi Maria

keşke diyorsun
keşke biraz daha ağır çıksa asansör
hatta bozulsa da içeride kalsak
ne yazık ki son kattayız
ne yazık ki birbirimizi göremeyecek
hatta özleyecek
hatta aklımızı kaçıracak kadar uzaktayız

biliyor musun Maria
aklımda hep yaptığımız kaçamaklar
gizli gizli buluşmalar
el ele tutuşmalar
kırlarda koşuşmalar var
sen de kapat gözlerini
ve hisset yaşanmışlıkları

herşeye geç kaldık değil mi Maria
nihayet geldik
işte odadayız
ne güzel
odamız bayağı sıcak
gel de otur şöyle yanıma
geçmişi yaadedip
iki çift aşkın belini kıralım Maria

bak Maria bu kitap arasında ne buldum
okusana şu dizeleri
ne güzel de saklamış satır aralarına mavi düşleri
griden uzak
galiba ben gibi hayalperest
ben gibi aşka derdest

sahi Maria
belki canını yakacak ama
“dönüş yolunda uğradığın ihanet” diyorum
satmasaydı şerefsiz senin tenini
kim bilir Maria
ne eski sahafta arayacaktın kuru bir papatya dalını
ne kurumuş bir gül
ne yaprak
ne de mezesi olacaktın
dedeman’da kodaman bir pezevengin

tamam Maria tamam
biliyorum yine saçmaladım
kastı aştıysam özür dilerim

“hadi be sen de kimsin
hem bunlardan sana ne” diyeceksin
varsın olsun ben alınmam

birşey soracağım Maria
gerçekten tanımadın mı
tanımadın mı beni
hatırlamadın mı yani
ben o yum işte Maria o
seni hep koynunda uyutan
her düştüğünde kolundan tutan
her defasında öpüp koklayan
raflarda sevgiyle saklayan düş Maria
ben Efkan

her dinden
her ırktan
her lehçeden
hece hece satır satır
taa ilkokuldan beri sana aşık olan Efkan

Biliyor musun Maria
sen hep severek okuduğumsun
hiç ihanet etmeden
severek sakladığımsın
sen başucu kitabımsın

sahi ne sandın anlattıklarımı Maria
yaşadığım bir aşk öyküsü mü
yok be Maria
bir kadını sevmek için kocaman bir yürek gerek

alınma ama
kitaplarımdır benim aşkım

Efkan ÖTGÜN

"BAHAR KESİĞİ SEVDALAR" Kitabından.