teninde günebakan kenttir nefes çizgilerim

...

yalnızlığın tümseğine takılıp düşmüş geceyi
dumanlı hava sahasına astığım organik sus vaktinde
sen
kirpiklerinle ördüğün zamanı giydiriyordun bana

ah tırnaklarımın arasındaki
şu duvar ceseti kalıntılarıyla
gözlerimde koşan yağmur atlar
onca karlanmış pencere buzlanması üzerinde
göğün sularını adımlayan ayaklarına koştular

hep yüzüne alıntılar yaptığım
şiir bayramlarıdır hasret
dram yetmezliği çektiğim yokluğunda
intihar etmiş fotoğraflara
suni tenefüs acılar yazmam ondandır

bilirmisin düş dediğin öldüğünde bile gülermiş

hayal çıraklığı yapmaya başladığım
senli aşk mesleğinde
parantez içi anlamlarla öğrendim ki

( örs ve çekiç bileşimidir sevda )

yani
bir çocuğun en büyük devrimi
hergün üzerini kirletişidir

hiçbirşey söyleme
dört kitabı bir noktada toplayıp
basit denklemlerle
bırak parça tesirli hayat anlatsın

seni insanların uyku haliyle seviyorum
bir tek
çocukların açık gözlerinde ol yeter

...

aşk
kayıtsız şartsız yazılmaktır
bir kağıdın
dip not yerine.. birisiyle..