Farkettim yavaş yavaş ayrılığa boyun eğiyorum
Ayrılık, seninde başın göğe değiyodur
Biz, semada uçarken ikimiz
Şimdi ben, düştüğüm yerden kalkmayı deniyorum

Elini uzat, yardım et
Papatya bahçelerimizi dikenler sardı hep
Dön geri gönlümün bağbanı
Şu gönül çöllerine tekrar aşkı ek

Yâr, kolay gittin ama öyle kolay bitmiyorsun
Söylediklerin aklımdan kolay gitmiyor, sus!
Ben senli yılları sensiz harcarken
Şimdi sensiz tek bir saniye geçmesin istiyorum

Ama...

Zaman geçti, ömür biti, güneş Battı dünya durdu
Ayrılık hiç beklemediğimiz zaman da vurdu
Zaman geçti nice ayrılık sonunda kavuşmayla bitti
Zaman geçti affetti kuzu, kurdu

Anlıyorum sende unutmak üzeresin ama hâlâ ısrarla gel diyorum
Ben tek odalı kalbimde geleceğin günü bekliyorum
Ama kendime söylemeye korktuğum bir şey var
Sen gitmeleri daha çok seviyosun