taş attı
karşı kıyıya daldı
baktı
içi ne güzel
dibinde yankılanan bir ses yok
değiştirmedi
aynı dalgınlıkla devam etti
sular taşları yonttukça içerlendi
beş on balık
ilerlediler karanlığa doğru

yüzünü görmeye gel
şimdi durgun bir akşam
yorulmuş dalgaların sakin göğsünde
yalpalayan bir geçmiş var
duymuyor musun
anlama sakın beni
kendi tenine değen elini

çekil
sakin ol ve dışa vur
seni tanıyabilelim göğsünün ağrısından
ve çağrısı alıngan bir nehir olsun şimdi
duymuyor musun
düşüncelerle doluyor kalbim

değişmedi bak
ölür ölmez kanatları göğe değen
dik bir sesle buyurdunuz
oysa siz yoktunuz
ay ışığıyla sonu gelmez şarkılar söyleyen
günlerle avuttunuz sonsuzluğu

yalvar yakar olsun ilk istediğin
seni seven geceden uzak dur
tanısın tanrı benliğindeki suyu
kanasın kanadı beyaz bulutlar

de ki artık ben yokum
ölü kelimelerle uğraşıyorum
kapılıp gidiyoruz sönünceye dek aşkımız
vişneleri çürük mezarlar
bağışlanıyor çocukların ellerinde.