sen
hiç böyle gitmezdin
gözlerin yüzüme dönükken
bakmazdı bu kadar uzaklara

gülüşler toplayıp avuçlarında
sunarken yüreğimin çayırlarına
hiç bir rüzgar giremezdi
gülüşlerinle arama

sen
hiç kendine iyi bak demezdin
kelimelerin seviyorumla başlar
her şeyden çokla son bulurdu

sen
hiç böyle gitmezdin
hiç bir gidişin gitmek gibi olmazdı
kalmazdın ama
benide bir başıma bırakmazdın sokak ortasında

sen
hiç böyle sarılmazdın bana
sarıldığında alırdın yüreğimi kollarının arasına
adeta öyle dönerdin baba ocağına

bırakmazdın beni bir başıma
titremezdim öksüz bir çocuk gibi insanlar arasında

sen
hiç böyle gitmezdin
kaldırmadan başını akşam karanlığına
acımasız akşamlar yine bizi ayırıyor demeden
binmezdin seni benden alıp giden o dolmuşa

allah biliyor ya
hiç bırakmak istemedim ellerini o gece

o son gidişin çok başkaydı
tanımıyordum o gidişi
konduramıyordum adını ayrılıkla yanyana

tüm başkalıklar ele versede
yakışmıyordu ayrılık bizim sevdamıza

gözlerin bu son gidişim diyordu
okumuştum
ama
kıyamıyordum bakmaya

gözlerine bakamayışımdandı
sana veda edemeyişim
çünkü yakışmıyordu ayrılık bizim sevdamıza